विश्वचैतन्याचा गाभा
माझा पांडुरंग उभा
ह्याचे पायी तिन्ही लोक
सार वेदांताचे येक
भक्ती हीच त्याची पूजा
मनी भाव नको दूजा
पुंडलिकाचे उपकार
किती स्मरू वारंवार
पूर्ण कल्पना निर्गुण
झाली साकार सगुण
नामा माझा, तुका माझा
चोखा, सावता मायेचा
जनाबाई माझी माय
पांडुरंगी रंगुन जाय
ऐसा भक्तीचा सोहळा
दुमदुमे त्रिखंड्माळा
वैष्ण्वांच्या गळाभेटी
दिंड्या पताकांची दाटी
वीट एकावरी एक
रचिले राऊळ सुरेख
जीवाशिवाचा अभेद
इथे संपलाच शोध.
No comments:
Post a Comment